جمع‌بندی مختصری از فعالیت‌های مبارزاتی در نکوهش از پانزدهمین سالروز آغاز جنگ امپریالیستی در افغانستان
بخش اعظم اعلامیۀ 13 میزان حزب و در واقع بخش نتیجه‌گیری اعلامیه، هم روی تحلیل از شرایط کنونی و هم روی تعیین وظایف مبارزاتی کنونی حزب دور می‌زد. بنابرین فعالیت‌های مبارزاتی 13 میزان حزب صرفاً فعالیت‌های مجردی در گرامی‌داشت از پنجاه‌ویکمین سالروز بنیادگذاری جنبش مائوئیستی و جنبش دموکراتیک نوین کشور نبود، بلکه فعالیت‌هایی بود که در واقع گرامی‌داشت از سالروز 13 میزان را در متن نکوهش از پانزدهمین سالروز آغاز جنگ امپریالیستی و پافشاری مجدد روی وظایف مبارزاتی علیه این جنگ، به عمل آورد. بنابرین جنبه‌های مهمی از فعالیت‌های مبارزاتی 13 میزان، فعالیت‌های مبارزاتی ای بود در نکوهش از پانزدهمین سالروز آغاز جنگ امپریالیستی در افغانستان و وظایف مبارزاتی کوتاه‌مدت و درازمدت علیه این جنگ. در واقع همین فعالیت‌های مبارزاتی جنبۀ عمدۀ فعالیت‌های مبارزاتی حزب در نکوهش ار پانزدهمین سالروز آغاز جنگ امپریالیستی جاری در افغانستان در داخل کشور را تشکیل داد. در عین‌حال، «مقاومت علیه جنگ امپریالیستی در افغانستان باید ادامه و تکامل یابد» عنوان اعلامیه ای بود که از طرف حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان به‌صورت مشخص در نکوهش از پانزدهمین سالروز آغاز جنگ جاری امپریالیستی در افغانستان، نشر و پخش گردید. این اعلامیه بیشتر روی جنبش های پشتیبانی از مبارزات و مقاومت‌های ضد جنگ امپریالیستی مردمان افغانستان، در خارج از کشور و در سطح بین المللی متمرکز بود. کارزار مبارزاتی در نکوهش از پانزدهمین سال‌یاد آغاز جنگ امپریالیستی در افغانستان در شهر تورنتو در کانادا، هفته ها قبل از 17 میزان (7 اکتوبر) آغاز گردید. کمیتۀ سازمان‌دهندۀ این کارزار در طی مدت مذکور به سختی تلاش نمود که در اوج این کارزار در روز 17 میزان (7 اکتوبر)، دامنۀ تظاهرات اعتراضی هرچه بیشتر وسعت یابد. این تلاش‌ها در کشور امپریالیستی ای که خود یکی از متحدین اصلی امپریالیست‌های اشغال‌گر امریکایی و انگلیسی در افغانستان است، در ذات خود ارزش داشت. در طی این تلاش‌ها از طرف کمیتۀ سازمان‌دهندۀ کارزار، گردهم‌آیی هایی تشکیل و اسنادی منتشر گردید. با توجه به مجموع اوضاع، ما فکر می‌کردیم که اگر در تظاهرات 7 اکتوبر در حدود صد نفر شرکت نمایند، می‌توان گفت که تلاش‌های کمیتۀ سازمان‌دهندۀ کارزار به‌طور متوسط نتیجه داده است. بهرحال، در تظاهرات مشترکی که توسط منسوبین حزب کمونیست انقلابی کانادا، هواداران حزب کمونیست فلیپین و هواداران حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان در شهر تورنتو در کانادا، در نکوهش از پانزدهمین سالروز آغاز جنگ امپریالیستی جاری در افغانستان به‌راه انداخته شد و چند ساعت دوام نمود، در حدود 100 نفر شرکت نمودند. متن اعلامیۀ «مقاومت علیه جنگ امپریالیستی در افغانستان باید ادامه و تکامل یابد» توسط یکی از هواداران حزب به‌صورت یک سخن‌رانی به زبان انگلیسی ارائه گردید که به‌خوبی مورد استقبال شرکت کنندگان در تظاهرات قرار گرفت. مجموع تعداد شرکت کنندگان در تظاهرات با حد متوسط پیش‌بینی ما منطبق بود. ولی ما فکر نمی‌کردیم که شرکت کنندگان کانادایی افغانستانی‌الاصل در تظاهرات تا این حد اندک باشند. اولاً هیچ کسی از کانادایی های افغانستانی‌الاصلِ غیر از هواداران حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان در کانادا در تظاهرات شرکت نکرده بودند. در کانادا تعداد زیادی از منسوبین سابق و برحال "ساما"، به‌شمول تسلیم‌شده‌ها و تسلیم‌طلبان سابق و هم‌چنان تسلیم‌شده‌ها و تسلیم‌طلبان کنونی، سکونت دارند. برعلاوه افراد زیادی از "ساوو"، به‌شمول رهبر سابق سازمانِ سابق مذکور، بودوباش دارند. تعدادی از منسوبین برحال یا سابق "سازمان رهایی..." نیز در کانادا هستند. متأسفانه یک فرد از این افراد هم در تظاهرات شرکت نکرد و حرکت دیگری نیز به‌مناسبت این روز از خود نشان نداد. برعلاوه افرادی که پارسال در محفل برگذاری پنجاهمین سال‌یاد روز بنیادگذاری جنبش مائوئیستی و جنبش دموکراتیک نوین کشور با هواداران حزب در کانادا هم‌کاری کردند، امسال نخواستند و یا نتوانستند در تظاهرات 7 اکتوبر شرکت نمایند. دلیل ظاهری آن هرچه باشد، دلیل اصلی آن از یک‌جانب بی‌مسئولیتی در قبال وطن و مردمان وطن و از جانب دیگر نابودی روحیۀ استقلال طلبی و آزادی‌خواهی و ضدیت با اشغال و تجاوز امپریالیستی است. حتی بخشی از هواداران حزب در کانادا نیز نتوانستند در تظاهرات شرکت نمایند. دلیل ظاهری آن هرچه بوده باشد- دوری راه، مشکلات شخصی و خانوادگی بعضی از هواداران ما در کانادا یا هر چیز دیگری- این عدم شرکت صرفاً نشان‌دهندۀ ناتوانی هواداران ما در بسیج تمامی نیروهای شان در یک فعالیت مبارزاتی مهم و ضعف ایدیولوژیک- سیاسی و تشکیلاتی در نزد هوادارانی است که نخواستند یا نتوانستند در تظاهرات شرکت نمایند. با وجود این، ما موفق شدیم که در یکی از کشورهای مهم امپریالیستی اشغال‌گر در هم‌کاری با رفقای کانادایی و فلیپینی مان یک تظاهرات 100 نفره به‌راه بیندازیم و پیش ببریم. ما باید هم‌سنگری رفقای کانادایی و فلیپینی خود در این فعالیت مبارزاتی را قدردانی کنیم و به‌آن‌ها شادباش بگوییم. معدودیت شرکت کنندگان در این تظاهرات، که در نوع خود اولین تظاهرات بود، روشن و واضح است، ولی خلاف انتظار نبوده است. اگر ما در آینده جدی‌تر کمر همت ببندیم و یک‌جا با رفقای خارجی مان بیشتر و جدی‌تر تلاش کنیم، نه تنها قادر خواهیم بود راه‌پیمایی‌های وسیع‌تر و بیش‌تری را در کانادا به‌راه بیندازیم و پیش ببریم، بلکه قادر خواهیم بود در سایر کشورهای امپریالیستی، مشخصاً کشورهای اروپایی و استرالیا، نیز دست به‌راه‌پیمایی‌های اعتراضی بزنیم. راه‌پیمایی هایی که در گذشته در روز اول می به‌شرکت هواداران ما در اطریش پیش برده شده است بر درستی این گفته صحه می‌گذارد.